Signalen afgeven
Heel vaak als ik een post schrijf over een thema dat met seksueel misbruik te maken heeft voel ik me zo’n ‘Zure Truus’. Ik zou het zo graag anders willen, maar dat lukt me meestal niet. Bijna elke dag word ik wel getriggerd door berichten in de media of door gesprekken die ik heb, waar ik denk dat daar verbetering en verandering in kan komen.
Nu weet ik dat dit een utopie is, een druppel op een gloeiende plaat en dat ik de wereld niet kan veranderen. Toch wil ik signalen af blijven geven, ook al zijn ze ‘Zuur’, confronterend en te heftig.
Dan ik vind bv.:
*Dat we niet elke keer moeten zeggen dat als iemand zijn of haar seksueel misbruikverhaal wil vertellen dat het te heftig is. Want dan durven lotgenoten hun verhaal niet meer te delen omdat iedereen het te heftig vind. Hierdoor kunnen ze hun verhaal niet kwijt en voelen ze zich gevangen in hun eigen lijf. En worden nogmaals gestraft en afgewezen.
*Dat misbruikslachtoffers hun eigen therapievorm moeten kunnen kiezen voor een sneller en beter resultaat. Bij diegene bij wie ze die therapie willen volgen.
*Dat naar mijn mening EMDR NIET de HEILIGE GRAAL is om mensen van hun psychisch trauma af te helpen! Ja het kan mensen verder helpen, maar ik hoor OOO zoveel verhalen dat het juist mensen nog verder de put in heeft geholpen en daar heel veel schade van ondervinden. En geloof mij die zijn HEEEL HEFTIG en schrijnend.
*En dat een BIG registratie niet het bewijs is dat de therapeut of behandelaar goed is in wat hij of zij doet. Ik heb er geen, maar ik ben wel ervaringsdeskundig en heb met mijn beeldende therapie al heel wat lotgenoten mogen/kunnen helpen om een stap te maken in hun verwerkingsproces, waar therapeuten en psychologen met een BIG registratie geen heil meer in zagen en ze de deur gewezen hebben.
Ik wil dat niet zijn
Zo kan ik nog wel een tijdje doorgaan, omdat ik vind dat er nog veel veranderd moet worden in onze geestelijke gezondheidszorg. Maar ook nu weer voel ik me die ‘Zure Truus’, die ik eigenlijk niet wil zijn.
Humor
Vaak heb ik het gevoel dat mensen uit mijn zakelijk netwerk mij mijden om een 1op1 afspraak met mij te maken omdat ze denken dat het gesprek te zwaar word. Natuurlijk het is een zwaar onderwerp, maar ik bereik hele mooie resultaten met mijn werk dat ik doe met Bloemsma Creatieve Verwerking. Mensen die weer vrijer kunnen leven. En heel vaak krijg ik van mensen te horen dat ze niet verwacht hadden dat ik best wel humor heb en helemaal niet zo zwaar op de hand lig. En dan denk ik: ‘waarom zou ik geen humor kunnen hebben?’ Alleen, hoe krijg ik dit thema voor mijn post zo geschreven dat ik de boodschap wel over kan brengen maar dat ik me niet elke keer die ‘Zure Truus” voel?
