Inzichten

Doordat ik me vanaf het begin van mijn leven nooit heb mogen uiten, mijn verhaal niet mocht en kon vertellen betrap ik me er nog af en toe op dat ik mijn emoties niet uit, maar opkrop en inslik. Door het lezen van het boek ‘Seksualiteit Trauma’ van Peter John Schouten, kom ik tot een heleboel inzichten.

Zoals Peter John o.a. schrijft:

Als je bent  misbruik is je zelfvertrouwen ernstig geschaad. Je zoekt bevestiging en vertrouwen bij  iemand van buiten. Hierdoor kan diegene weer makkelijk misbruik van je maken. Dit kan je vormen tot een goedgelovig kind, dat snel te lijmen is. Dit is dan een blinde vlek.

*Je leeft in een ander bewustzijnsniveau om te overleven. Je alarmsysteem vangt alle signalen op en alle zintuigen worden ingeschakeld.

*De schade hiervan is dat je leeft met een chronische alertheid die je veel energie kost.

*Door dit systeem raak je snel overprikkeld en weet soms niet op de simpelste vragen te antwoorden. Je raakt afwezig, verward en leeft in je eigen wereld. Contact met anderen ontbreekt.

*Hierdoor kom je er ook pas later achter dat iemand over je grens is gegaan, als je dit al merkt.

*Ondanks dat je systeem niets wil missen van het voorval/misbruik kun je je er meestal niet veel of niets meer van herinneren.

*De schade is onverwerkte angst. Deze veroorzaakt steeds weer opnieuw vermijdende bewegingen en patronen.

Kringetjes denken

Een van die dingen is dat ik het soms nog lastig vind om mijn emoties onder controle te houden. Zeker als het over dingen gaat waar in denk dat ik gepasseerd wordt of dat ik het gevoel heb dat  mij onrecht wordt aangedaan. Doordat ik nooit mijn verhaal mocht en kon vertellen zijn al die niet verwerkte emoties van die verhalen vast gaan zitten in mijn lijf, waardoor ik niet anders weet dan dat ik constant op het randje van een depressie heb geleefd. Er hoefde maar weinig te gebeuren of ik was depressief. Of ik zat weer in mijn eigen bubbel in ‘kringetjes te denken’. Inmiddels lukt het me om voor mezelf op te komen en te zeggen wat me dwars zit, ook al zit daar soms aardig wat emotie achter. Door mij op een beeldende manier te uiten, kan ik mijn gevoel en emotie in een beeld vatten, waardoor ik inzicht krijg en die emotie kan transformeren.

Ja, ook ik sta wel eens met verf te gooien om weer een stap(je) verder te komen, of omdat ik het gewoon lekker vind.

‘Praten zonder woorden’. Niet emotie eten maar ‘Emotiegooien’.