Vroeger

Vroeger had ik er volgens mijn ouders wel één, maar ik vond het gewoon een vierkante plaat met 2 planken die een kruis vormde, waardoor er 4 ruimtes ontstonden. Mijn ouders vonden dat het 4 kamers die samen een poppenhuis vormde. Ik vond het nog steeds een vierkante plaat met 2 planken die een kruis vormde. Er zaten geen eens openingen in! Mijn “poppenhuispoppen” waren allemaal van verschillende vormen en maten en moesten buitenom om naar de andere ruimte te komen. Al mijn vriendinnetjes hadden wel een mooi poppenhuis met echte deuren en echte meubeltjes en zelfs met echte lampjes die aan en uit gingen. En poppenhuispoppen die op schaal waren en in verhouding met het poppenhuis! OOOO wat was ik jaloers. Kwijlend heb ik daarvoor gestaan. Mijn ouders vonden dat absoluut niet creatief en vonden mijn -voor hun idee poppenhuis- veel creatiever. En ik, ik vond het stom en primitief.

Toch hadden ze gelijk

Toch heb ik er uren mee gespeeld en heel wat meubeltjes, kleertjes en poppetjes gemaakt om mijn -volgens mijn ouders- poppenhuis zo mooi mogelijk te maken. Ik was heel lang een echte poppenmoeder. Ik creëerde mijn eigen mooie wereld, waardoor ik helemaal opgeslurpt werd.Nu vele jaren later geef ik toch, ook al is het een beetje schoorvoetend, mijn ouders gelijk. Ik ben daardoor wel gestimuleerd om creatiever te zijn en Out off the Box te denken.

En NEE

En nu heb ik toch mijn kinderdroom om een echt poppenhuis te hebben in vervulling laten gaan. Ook al is de reden veel minder leuk. Zij staat nu in mijn atelier te wachten om in gebruik te worden genomen. Want helaas gebeurt het meeste geweld achter de voordeur. Waardoor er veel mensen en vooral kinderen, slachtoffer zijn van huiselijk geweld. Jammer genoeg zijn we daar de laatste tijd goed met onze neus op de feiten gedrukt. En NEE, het gebeurt niet alleen in de TV wereld en bij “asociale gezinnen”. Het kan overal voorkomen. In de straat waar je woont. Misschien wel bij je buren, bij je vrienden, in je familie of zelfs bij jou in het gezin. En NEE, je hoeft het helemaal niet door te hebben.

Na spelen

Het poppenhuis heb ik daarom gekocht. Om bepaalde situaties na te kunnen laten “spelen”.  Bij cliënten herinneringen naar boven te kunnen halen, om bepaalde triggers te achterhalen. En als we die achterhaald hebben kunnen we de oorzaak van die trigger op een beeldende manier transformeren. Hierdoor leren ze te kijken door een andere bril en kunnen ze weer een stukje vrijer leven. Want volgen mij gaat het daarom. Triggers leren herkennen. Want als je ze steeds sneller herkent, weet je daar steeds sneller op te anticiperen. Hierdoor krijgen de gevolgen van je mentale en/of misbruiktrauma steeds minder vat op je. En kun je veel vrijer leven.

Blij

Toch ben ik er stiekem heel blij mee. En sta ik er soms stilletjes voor te zwijmelen. Positieve kinderherinnering gaan dan weer door me gedachten. Smilend denk ik dan weer aan de vierkante plaat met 2 planken die een kruis vormde. Ik heb de schade toch mooi ingehaald.