Lekker zwemmen

Kijk jij ook wel eens jaloers naar de kinderen die die zich lekker mogen uitleven in de ballenbak van het Zweedse warenhuis of bij de grote M?

Ik doe dat wel en zie mezelf dan zwemmen tussen de gekleurde ballen. Weer kind mogen zijn, dat is eigenlijk mijn wens. Ongegeneerd dingen doen waar je zin in hebt. Lekker stampen in een plas water. Met je handen vol met druipende verf gaan schilderen. Keihard gillen en proberen de hoogste  eruit te gillen zodat de glazen springen.

Te oud

Door de dingen die we in ons leven meemaken raken we verwijderd van dat kind en wordt ons verteld dat spelen al snel kinderachtig is. Opeens ben je “te oud” voor een heleboel dingen en moet je je volwassen gedragen. Jammer toch.

Afgelopen maand heb ik een aantal stappen genomen om weer rust in mijn hoofd krijgen. Een daarvan is een baan gezocht van 24 uur. Deze had ik al vrij snel gevonden. Ik mag mezelf sinds 1 november traiteur noemen. (Staat toch chic op mijn CV?) En dat op nog geen kilometer van mijn huis. Bij de supermarkt in Leimuiden.

Het klinkt misschien gek, maar dit geeft rust. De andere vier dagen kan ik me richten op de “herinrichting” van Bloemsma Creatieve Verwerking.

Beklemmend

Door de situatie in de afgelopen jaren kon ik mijn nieuwe bedrijf niet tot bloei laten komen. Terwijl ik zeker weet dat ik heel veel mensen zou kunnen helpen in hun verwerkingsproces. Door deze gedachte verkrampte ik heel erg en wilde mensen vooral overtuigen hoe belangrijk het was/is dat de cirkel van seksueel misbruik en elke andere vorm van misbruik doorbroken moet worden. Als ik een gesprek had met een instantie of professional, was deze niet geslaagd als ik er geen samenwerking of opdracht “uit gesleept” had. Dit werkte voor mij heel beklemmend en het voelde dat mijn bedrijf voor dat het een echte reële kans had gekregen te ontkiemen, uitgedroogd en verdort was. Het had geen kans gekregen te gaan bloeien en ik voelde me mislukt.

In de spiegel kijken

Ik moest mezelf uit mijn eigen tang bevrijden. Want ook het schrijven van mijn tweede boek liep spaak. Het idee om lotgenoten mee te laten lopen in mijn zoektocht naar mijn kleine innerlijke kind pakte ik veel te zwaarmoedig op. Waardoor ik niet bij mijzelf bij dat vrolijke ballenbakgevoel kon komen.

Daarom ben ik bij mezelf te raden gegaan en mezelf eens goed in de spiegel aangekeken. Wat had ik nodig om dit gevoel van falen en mislukt kwijt te raken? Ik wilde weer in balans komen. Iets vinden waardoor de spanning van een, voor mijn gevoel ondergaand bedrijf in een ontspannen opwaartse spiraal terecht komt. De keuze vond ik erg moeilijk maar noodzakelijk. Een baan van twee a drie dagen zoeken.

Rust

Na anderhalve maand kan ik zeggen dat ik een goede keuze gemaakt heb. Ik voel weer meer rust. Geen moeten, rust om weer te creëren en te laten ontstaan wat er ontstaat. Het gevoel om nu ook zelf in de ballenbak te springen en te gillen tegen de golven als ik daar zin in heb. Ook is heet leuk om te ontdekken dat mensen nu naar mij toekomen voor 1 op 1 sessies en gesprekken om eventueel samen te werken ?

Nieuwjaarswens

2022 Word mijn jaar! Het jaar van het herontdekken van mijn Kleine Kind.

Ik wens ook dat 2022 jouw jaar wordt. En misschien kom ik je tegen in de ballenbak.

Je mag me altijd mailen met jouw verhaal of vraag

Dit schilderij (“Ballonnenblaas-meisjes”) en nog meer werk van mij, kun je bekijken op de site van Bloemsma Creation.